Türk hamamı, osmanlı hamamları veya hamam İslam dünyasıyla ilişkili bir tür buhar odası veya halka açık hamamdır. Müslüman ve türk toplumlarında dünya kültürünün önemli bir özelliğidir ve Roma hamamlarının modelinden miras alınmıştır. Türk hamamları tarihsel olarak Orta Doğu, Kuzey Afrika, Endülüs (İslami İspanya ve Portekiz), Orta Asya, Hindistan Yarımadası ve Avrupa’da Orta ve Doğusunda Osmanlı Kurallarına Göre Bulunmaktadır. Türk hamamının bir çeşidi olan Viktorya dönemi Türk hamamı, Viktorya döneminde bir terapi, temizleme yöntemi ve rahatlama yeri olarak popüler hale geldi ve Britanya İmparatorluğu, Amerika Birleşik Devletleri ve Batı Avrupa’ya hızla yayıldı.
İslami kültürlerde hamamın anlamı hem dini hem de medeni idi: abdest almanın gereklerine hizmet ediyordu, aynı zamanda genel hijyen sağlıyor ve kadın ve erkek için cinsiyete özgü bir buluşma yeri gibi toplumda diğer sosyal işlevleri yerine getiriyordu. Arkeolojik kalıntılar, İslam dünyasında hamamların varlığını Emevi dönemi (7-8. Yüzyıllar) kadar erken bir tarihte kanıtlamaktadır ve önemi modern zamanlara kadar devam etmektedir. Mimarileri Roma ve Yunan hamamlarının düzeninden gelişti ve düzenli bir dizi odadan oluşuyordu: Sürgülü oda, soğuk oda, sıcak oda ve sıcak oda. Isı, sıcak su ve buhar sağlayan sobalar tarafından üretilirken, duman ve sıcak hava zemin altındaki borulardan içeri çekilir. Ziyaretçiler peştamal tutarken giysilerini çıkarır ve giderek daha sıcak odalarda yürürken terlemeye neden olur. Daha sonra genellikle sabunla yıkanır ve ılık suyla yıkamadan önce (ziyaretçinin cinsiyetine bağlı olarak) erkek veya kadın personel tarafından kuvvetli bir şekilde ovulur. Roma veya Yunan hamamlarından farklı olarak, İran gibi bazı bölgelerde hamamlarda yüzme havuzuna daldırma yaygın olmasına rağmen, yüzücüler genellikle kendilerini durgun suya daldırmak yerine akan suda yıkarlar.Tüm hamamlarda genel prensipler aynı olmakla birlikte, sürecin ve mimarinin bazı detayları bölgeden bölgeye farklılık göstermektedir.
